Rząd ten obejmuje obecnie 6 rodzin ptaków, które ogólnie uważa się za spokrewnione, ale które różnią się znacznie pod wieloma względami. Są to chruściele (Rallidae), kusokurki (Sarothruridae), perkołyski (Heliornithidae), gruchacze (Psophiidae), bekaśnice (Aramidae) i żurawie (Gruidae).
Zalicza się tu gatunki prowadzące naziemny tryb życia, zamieszkujące stepy, pustynie i półpustynie, bagna oraz lasy tropikalne. Ptaki te występują na wszystkich kontynentach oprócz Antarktydy.
Najmniejsze, np. karliczka (Zapornia pusilla) ważą zaledwie 40 g, największe natomiast, wśród nich żuraw indyjski (Antigone antigone), osiągają do 23 kg masy ciała.
Żurawiowe są prawdopodobnie najbardziej znane ze swoich imponujących i pełnych wdzięku pokazów zalotów, z których najsłynniejszy, taniec żurawi, jest naśladowany i adaptowany przez wiele rdzennych ludów, np. Ainu z Japonii mają taniec żurawia na cześć żurawia mandżurskiego (Grus japonensis), a wiele ludów afrykańskich naśladuje taniec żurawia koroniastego (Balearica pavonina). Żurawie łączą się w pary na całe życie, a silna więź,  która jest niezbędna do utrzymania tego partnerstwa, jest inicjowana i kontynuowana przez serię skomplikowanych rytuałów i pokazów godowych,
Nawyki żywieniowe żurawiowych odpowiadają dużej różnorodności siedlisk wykorzystywanych przez te ptaki, stąd wielka różnorodność przyjmowanego przez nie pożywienia.
Większość żurawi pokonuje duże odległości podczas migracji. Spektakularne migracje żurawi od najdawniejszych czasów wzbudzały zainteresowanie ludzi. Narody Azji Wschodniej witają powrót żurawi jako symbol nadchodzącej wiosny, a jesienią rolnicy japońscy witają ptaki z powrotem na polach ryżowych.
Wiele ptaków z rzędu żurawiowych znajduje się na Czerwonej Liście Gatunków Zagrożonych.