Do tego rzędu należy jedna rodzina  – gołębiowate (Columbidae) - objemująca około 344 gatunków. W języku angielskim mniejsze gatunki bywają nazywane "doves”- synogarlica, a większe "pigeon” - gołąb. Ptaki te występują na całym świecie poza Arktyką i Antarktyką. Rodzina ta obejmuje w większości gatunki związane z drzewami, lecz są też gatunki  związane ze skałami i ptaki naziemne. Żywią się głównie nasionami, owocami i roślinami.
Ciekawe jest, że mleko gołębie ma podobny skład do mleka ssaków, a jego wytwarzanie jest indukowane przez hormon prolaktynę. Gołębie wyróżniają się również niezwykłym sposobem picia, w którym woda jest zasysana w sposób ciągły, przy czym proces ten jest wspomagany skurczami mięśni przełyku, podczas gdy inne ptaki biorą łyk wody, a następnie odchylają głowę do przełknięcia.
Gołębia uważa się za jednego z pierwszych ptaków udomowionych. Już starożytni Egipcjanie używali go do przenoszenia wiadomości. Ptak ten przez długie wieki spełniał rolę dzisiejszej poczty.
Od pierwszych wieków chrześcijaństwa gołębica była głównym ikonograficznym symbolem Ducha Świętego, a od nakazu Benedykta XIV w XVIII wieku - jedynym. W Starym Testamencie gołąb w dziobie przynosi Noemu do arki zieloną gałązkę, co zwiastuje koniec potopu. W literaturze gołąb zawsze kojarzył się z łagodnością, delikatnością i niewinnością. Zgodę i wzajemną miłość obrazowano nierzadko w postaci dwóch gołębi stykających się dziobami.  Św. Mateusz Ewangelista zaleca: „Bądźcie więc roztropni jak węże, a nieskazitelni jak gołębie” (Mt 10,16).