Do tego rzędu zalicza się jedna żyjąca współcześnie rodzina - kondorowate. Rząd ten obejmuje gatunki głównie padlinożerne zamieszkujące różnorodne środowiska, od najwyższych partii gór po równikowe lasy deszczowe czy miasta. Przestawiciele tego rzędu występują w Ameryce od południowej Kanady po Patagonię. Rodzina sępów lub kondorów z Nowego Świata Cathartidae obejmuje siedem gatunków - pięć sępów i dwa kondory występujące w ciepłych i umiarkowanych obszarach obu Ameryk. Oba kondory są bardzo dużymi, szybującymi ptakami o szerokich skrzydłach, kondor andyjski jest średnio o 5 cm krótszy (od dzioba do ogona) niż gatunek północny, ale ma większy rozpiętość skrzydeł. Kondory kalifornijskie to największe latające ptaki lądowe w Ameryce Północnej. Kondor andyjski ustępuje tylko albatrosowi wędrownemu (do 3,5 m) pod względem rozpiętości skrzydeł wśród wszystkich żyjących ptaków latających.
Kondorowate są ptakami padlinożernymi, żywiącymi się głównie zwłokami martwych zwierząt bez widocznych dla siebie skutków ubocznych. Bakterie w źródle pokarmu, patogenne dla innych kręgowców, dominują we florze jelitowej sępa, a sępy czerpią korzyści z bakteryjnego rozkładu tkanki padliny. Sępy Nowego Świata mają dobry węch, podczas gdy sępy Starego Świata znajdują zwłoki wyłącznie za pomocą wzroku. Szczególną cechą wielu sępów jest łysa głowa pozbawiona piór. Wszystkie sępy Nowego Świata mają długie, szerokie skrzydła i sztywny ogon, odpowiednie do szybowania. Są przystosowane do szybowania najlepiej ze wszystkich ptaków lądowych. Stopy mają szponiaste, ale słabe i nieprzystosowane do chwytania.